teken van leven
Door: sanja
Blijf op de hoogte en volg sanja en david
02 April 2004 | Honduras, El Progreso
Hè hè! Daar zijn we dan eindelijk weer! Het heeft wat lang geduurd voor we weer een nieuw verhaaltje op de site hebben gezet, maar nu is het dan toch zover. Excuses voor diegenen die ongeduldig op nieuwe verhalen hebben zitten wachten (al is het wel leuk om te horen dat er zoveel interesse is...:)).
David had een verhaaltje geschreven thuis op de computer en we proberen al een week om dat op de site te zetten maar iedere keer leest de computer de floppy niet. Daar moeten jullie dus nog even op wachten.
Voor iedereen die een beetje ongerust was geworden: geen zorgen, alles is goed, we hebben het alleen een beetje druk gehad.
Ik zal beginnen te vertellen waarmee we het dan zo druk hadden, want veel mensen hebben ons gevraagd wat we nou precies doen. Nou is ons dat zelf ook niet altijd duidelijk, maar ik zal het proberen uit te leggen. David werkt voornamelijk in Las Flores als groepsleider. Dat wil zeggen dat hij op de kinderen past en zorgt dat alles goed gaat. Ook is hij deze week begonnen met het geven van kooklessen aan de kinderen. Ze vinden het hartstikke leuk om te doen en nog veel leuker om met zijn allen alle lekkere dingen op te eten die ze maken. Deze week hebben ze taarten gebakken, groot feest dus!
Mijn taak is wat vager te omschrijven, maar je zou kunnen zeggen dat ik La Montañ, het centrum waar de kinderen heen gaan nadat ze afgekicked zijn en wat manieren hebben geleerd, een beetje aan het reorganiseren ben. Ik heb me de taak toe geeigend om daar orde op zaken te stellen. De structuur was daar eigenlijk helemaal weg gevallen en naast het eten was er weinig van een dagritme meer over. De kinderen zijn helemaal niet meer gewend om met enige vorm van discipline om te gaan en doen waar ze zin in hebben. Als je dan aan een van de leerkrachten vraagt: waarom is dat kind niet in de school? krijg je als antwoord: hij heeft geen zin... Juist, niks meer van dat dus. Sanja aan het werk! Christina de psycholoog heeft ze al heel vaak gezegd hoe het anders moet, maar de hondurezen zeggen vaak ja en doen dan nee. Ik ben nu begonnen om niet alleen advies te geven maar ook echt te controleren of het echt gebeurd en dingen die ze moeilijk lijken te vinden samen met ze te doen. Dat lijkt de enige manier te zijn. Het is niet echt het werk van een psycholoog, maar anders gebeurd er niks ben ik bang. Ik help ze bv met het maken van een rooster voor de dag en met het plannen van de activiteiten en zo. Ik vind het best wel leuk, al word ik af en toe wel gillend gek van het feit dat simpele dingen gewoon niet gedaan worden. ("ze willen niet....").
Op de school in La Montaña gaat het nu al wat beter. Ik heb een beloningsysteem ingevoerd en de kinderen uigelegd dat school niet vrijwillig is, maar dat het verplicht is en dat `ik heb geen zin...` geen reden is om niet te gaan. Verder heb ik postgevat voor de deur en is het heel simpel: niemand verlaat de klas voor de les is afgelopen. punt. Klinkt heel simpel en logisch voor ons, maar de kinderen vonden het maar raar. "Ik wil weg, want ik heb geen zin meer". Langzaam maar zeker beginnen ze nu echter wel door te krijgen dat er niks anders op zit dan maar gewoon mee te doen met de les. Hoera!
Wat mijn werk wel wat lastig maakt is het feit dat niemand mij echt opgedragen heeft dit te doen, al vind iedereen het wel fijn dat het gebeurd en vinden ze dat het hoog nodig was. Omdat ik echter niet echt een officiele rol heb, krijg ik dingen vaak laat te horen en dat gooit dan alles weer in de war. Ze zijn hier zoiezo niet echt van het communiceren dus het kan gebeuren dat ik de kinderen net heb uitgelegd dat we een dagschema hebben en dat ze dat moeten volgen en dat vervolgens de directeur binnen komt die alles om gooit en zegt dat we iets anders gaan doen. Maar ja, dat is denk ik hondurees.
Het voelt af en toe wel raar om als vrijwilliger de mensen daar te vertellen wat ze moeten doen, maar ze lijken het heel normaal te vinden en werken heel goed mee (op de omslachtige, hondurese bureacratie en traagheid na dan..)
Maar op het moment dat ik dit schrijf hebben we eigenlijk al vakantie!! We gaan zondag ochtend weg voor een weeekje Nicaragua. Lot zit daar op dit moment en we gaan haar daar ontmoeten. We vertrekken zondag ochtend om 09.00 uur uit Progreso naar Tegucigalpa (de hoofdstad van Honduras). Daar blijven we voor de nacht en nemen dan maandag ochtend vroeg de bus naar Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Waarschijnlijk blijven we daar ook weer een nacht slapen en gaan we dan dinsdag naar Granada (Jep, deja vu! Dit keer alleen iets verder weg), waar we Lot en een vriendin ontmoeten. Woensdag begint hier de Semana Santa, pasen als het ware. Het is een heel groot feest en iedereen is vrij. We blijven waarschijnlijk heel semana santa in Granada, want reizen is erg lastig in de semana santa. Ik heb er ontzettend veel zin in om eindelijk weer een vertrouwd Nederlands gezicht te zien! En lekker vakantie te houden natuurlijk. Ga de kinderen wel een beetje missen denk ik.
Hmmm what else? Oja, we zijn bezig om wat fondsen te werven omdat het leven hier toch iets duurder is dan verwacht. Ik ben een email aan het schrijven aan uitgevers om te vragen of ik een column mag schrijven... Wel spannend. Verder is het lastig om geld te verdienen terwijl je fulltime werkt (ik weet dat dit gek klinkt...hi hi) dus als iemand nog suggesties heeft: graag! (en als iemand nog geld over heeft: bankrekeningnr xxxxxxx tnv Sanja en David in Amsterdam, graag! ;) ).
David zit nu op zijn spaanse les. Het heeft even geduurd om het rond te krijgen (tja, we zijn in Honduras he...) maar nu is het dan zover. Hij vind het erg leuk, maar daar zal ie hopelijk binnenkort zelf nog iets overschrijven.
Oja, tenslotte: Annie en Nicky (onze huisgenoten) hebben ook een waarbenjij.nu pagina opgezet (Das best knap gezien het feit dat het een nl pagina is). Ze hebben er foto`s op staan van onze camera. Wie het leuk vind kan ook daar een kijkje nemen. Er staan foto`s op van de kinderen en van ons. Sommige staan misschien ook al op onze pagina, maar dat moet je dan maar voor lief nemen. Het adres is www.annieandnicky.waarbenjij.nu
Zo ik ga langzaam aan stoppen met schrijven. We genieten iedere keer met volle teugen van alle reacties en persoonlijke emails. Herman, bedankt voor de stroopwafels en je leuke verhaaltje, we waren even helemaal terug op de grote markt in Haarlem! (ze waren helaas inderdaad een beetje oud geworden in middels...)
Nirv: je huis ziet er prachtig uit! Heel veel sterkte met het opknappen en Marc met zijn nieuwe baan!
Zo dit was het echt, ik ga gauw naar huis, naar mijn tortilla met bonen en rijst...mmm!
duizend kussen en knuffels,
Daaf en San
David had een verhaaltje geschreven thuis op de computer en we proberen al een week om dat op de site te zetten maar iedere keer leest de computer de floppy niet. Daar moeten jullie dus nog even op wachten.
Voor iedereen die een beetje ongerust was geworden: geen zorgen, alles is goed, we hebben het alleen een beetje druk gehad.
Ik zal beginnen te vertellen waarmee we het dan zo druk hadden, want veel mensen hebben ons gevraagd wat we nou precies doen. Nou is ons dat zelf ook niet altijd duidelijk, maar ik zal het proberen uit te leggen. David werkt voornamelijk in Las Flores als groepsleider. Dat wil zeggen dat hij op de kinderen past en zorgt dat alles goed gaat. Ook is hij deze week begonnen met het geven van kooklessen aan de kinderen. Ze vinden het hartstikke leuk om te doen en nog veel leuker om met zijn allen alle lekkere dingen op te eten die ze maken. Deze week hebben ze taarten gebakken, groot feest dus!
Mijn taak is wat vager te omschrijven, maar je zou kunnen zeggen dat ik La Montañ, het centrum waar de kinderen heen gaan nadat ze afgekicked zijn en wat manieren hebben geleerd, een beetje aan het reorganiseren ben. Ik heb me de taak toe geeigend om daar orde op zaken te stellen. De structuur was daar eigenlijk helemaal weg gevallen en naast het eten was er weinig van een dagritme meer over. De kinderen zijn helemaal niet meer gewend om met enige vorm van discipline om te gaan en doen waar ze zin in hebben. Als je dan aan een van de leerkrachten vraagt: waarom is dat kind niet in de school? krijg je als antwoord: hij heeft geen zin... Juist, niks meer van dat dus. Sanja aan het werk! Christina de psycholoog heeft ze al heel vaak gezegd hoe het anders moet, maar de hondurezen zeggen vaak ja en doen dan nee. Ik ben nu begonnen om niet alleen advies te geven maar ook echt te controleren of het echt gebeurd en dingen die ze moeilijk lijken te vinden samen met ze te doen. Dat lijkt de enige manier te zijn. Het is niet echt het werk van een psycholoog, maar anders gebeurd er niks ben ik bang. Ik help ze bv met het maken van een rooster voor de dag en met het plannen van de activiteiten en zo. Ik vind het best wel leuk, al word ik af en toe wel gillend gek van het feit dat simpele dingen gewoon niet gedaan worden. ("ze willen niet....").
Op de school in La Montaña gaat het nu al wat beter. Ik heb een beloningsysteem ingevoerd en de kinderen uigelegd dat school niet vrijwillig is, maar dat het verplicht is en dat `ik heb geen zin...` geen reden is om niet te gaan. Verder heb ik postgevat voor de deur en is het heel simpel: niemand verlaat de klas voor de les is afgelopen. punt. Klinkt heel simpel en logisch voor ons, maar de kinderen vonden het maar raar. "Ik wil weg, want ik heb geen zin meer". Langzaam maar zeker beginnen ze nu echter wel door te krijgen dat er niks anders op zit dan maar gewoon mee te doen met de les. Hoera!
Wat mijn werk wel wat lastig maakt is het feit dat niemand mij echt opgedragen heeft dit te doen, al vind iedereen het wel fijn dat het gebeurd en vinden ze dat het hoog nodig was. Omdat ik echter niet echt een officiele rol heb, krijg ik dingen vaak laat te horen en dat gooit dan alles weer in de war. Ze zijn hier zoiezo niet echt van het communiceren dus het kan gebeuren dat ik de kinderen net heb uitgelegd dat we een dagschema hebben en dat ze dat moeten volgen en dat vervolgens de directeur binnen komt die alles om gooit en zegt dat we iets anders gaan doen. Maar ja, dat is denk ik hondurees.
Het voelt af en toe wel raar om als vrijwilliger de mensen daar te vertellen wat ze moeten doen, maar ze lijken het heel normaal te vinden en werken heel goed mee (op de omslachtige, hondurese bureacratie en traagheid na dan..)
Maar op het moment dat ik dit schrijf hebben we eigenlijk al vakantie!! We gaan zondag ochtend weg voor een weeekje Nicaragua. Lot zit daar op dit moment en we gaan haar daar ontmoeten. We vertrekken zondag ochtend om 09.00 uur uit Progreso naar Tegucigalpa (de hoofdstad van Honduras). Daar blijven we voor de nacht en nemen dan maandag ochtend vroeg de bus naar Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Waarschijnlijk blijven we daar ook weer een nacht slapen en gaan we dan dinsdag naar Granada (Jep, deja vu! Dit keer alleen iets verder weg), waar we Lot en een vriendin ontmoeten. Woensdag begint hier de Semana Santa, pasen als het ware. Het is een heel groot feest en iedereen is vrij. We blijven waarschijnlijk heel semana santa in Granada, want reizen is erg lastig in de semana santa. Ik heb er ontzettend veel zin in om eindelijk weer een vertrouwd Nederlands gezicht te zien! En lekker vakantie te houden natuurlijk. Ga de kinderen wel een beetje missen denk ik.
Hmmm what else? Oja, we zijn bezig om wat fondsen te werven omdat het leven hier toch iets duurder is dan verwacht. Ik ben een email aan het schrijven aan uitgevers om te vragen of ik een column mag schrijven... Wel spannend. Verder is het lastig om geld te verdienen terwijl je fulltime werkt (ik weet dat dit gek klinkt...hi hi) dus als iemand nog suggesties heeft: graag! (en als iemand nog geld over heeft: bankrekeningnr xxxxxxx tnv Sanja en David in Amsterdam, graag! ;) ).
David zit nu op zijn spaanse les. Het heeft even geduurd om het rond te krijgen (tja, we zijn in Honduras he...) maar nu is het dan zover. Hij vind het erg leuk, maar daar zal ie hopelijk binnenkort zelf nog iets overschrijven.
Oja, tenslotte: Annie en Nicky (onze huisgenoten) hebben ook een waarbenjij.nu pagina opgezet (Das best knap gezien het feit dat het een nl pagina is). Ze hebben er foto`s op staan van onze camera. Wie het leuk vind kan ook daar een kijkje nemen. Er staan foto`s op van de kinderen en van ons. Sommige staan misschien ook al op onze pagina, maar dat moet je dan maar voor lief nemen. Het adres is www.annieandnicky.waarbenjij.nu
Zo ik ga langzaam aan stoppen met schrijven. We genieten iedere keer met volle teugen van alle reacties en persoonlijke emails. Herman, bedankt voor de stroopwafels en je leuke verhaaltje, we waren even helemaal terug op de grote markt in Haarlem! (ze waren helaas inderdaad een beetje oud geworden in middels...)
Nirv: je huis ziet er prachtig uit! Heel veel sterkte met het opknappen en Marc met zijn nieuwe baan!
Zo dit was het echt, ik ga gauw naar huis, naar mijn tortilla met bonen en rijst...mmm!
duizend kussen en knuffels,
Daaf en San
-
03 April 2004 - 07:18
Pieter:
leuk te horen dat jullie goed je draai vinden daar! en veel plezier met dat nicurageese pasen :) -
03 April 2004 - 09:34
Jalada:
Hoi Daaf en San! Wat een verrassing toch nog een bericht op de site voor jullie weggaan! Fijn! Heb direct Pien en oma gebeld, die ook heel blij waren. San, stuur nog een mailtje (dringend) over acties van De Key. Hoop dat je daar nog op kan reageren vóór jullie vertrekken. Hier alles goed. Gezond en vrolijk. Ben op tangoles gegaan (Argentijns, Hondurees was er niet) Dag lieverds. Ben heel trots op jullie. Geweldig wat jullie allemaal doen daar!Zal kijken of ik mijn sponsorbedrag iets kan verhogen! Knuffel van mama -
03 April 2004 - 10:23
Herman:
:) -
04 April 2004 - 08:49
Dick:
hehe, leuk weer eens wat te lezen over jullie avonturen, geniet maar van jullie welverdiende vacatie, mijn heeele lange is ook net begonnen. groetjes uit Amsterdam -
04 April 2004 - 10:22
Rentia:
Leuk om te lezen! En troost je, ook in Nederland verloopt de communicatie niet altijd goed, neem dat maar van mij aan!
Sponsoring zit er voorlopig niet in helaas, want wij zijn beiden 'in-between-jobs', om het mooi te verwoorden...
geniet van je vakantie! -
05 April 2004 - 09:34
Jacq:
klinkt hartstikke leuk, wat jullie allemaal doen,of hebben gedaan! -
05 April 2004 - 16:38
Dennis:
hey daaf en san ik lees dat jullie het geweldig naar je zin hebben hebben ik heb nu ook ff vacantie lekker relaxen. vind het leuk om zo af en toe de verhalen van alle belevenissen te lezen nou een hele fijne vakantie in granada en ik lees de verhalen wel als jullie terug zijn. -
08 April 2004 - 18:51
Oma Goddijn:
lieve sanja en david,
ik heb net aad naar jullie foto's en brieven gekeken.
Erg leuk om te zien.
Fijn dat jullie het daar zo goed maken.
Jalada leest mij altijd al jullie brieven voor, maar nu heb ik de foto's gezien op de computer.
Ik vind het wel kanp wat jullie allemaal doen met al die kinderen!
veel groetjes en liefs,
van oma -
09 April 2004 - 05:39
Rocky:
Ik moet eerlijk zeggen; meer verbaasd kan je me niet maken!!! Geweldig dat jullie ff gebeld hadden!!!
Ik hoop dat deze zeer verdiende vakantie een onvergeetelijke ervaring voor jullie is geworden!
D'r blijven een hele hoop gasten die naar San&Daaf vragen, o.a.die oude man "Ido" die blijft naar jullie avonturen vragen, net als een hoop andere mensen.
Verder...... die 5 Jagermeister hebben we ook inderdaad op jullie rekening gezet, dus jullie weten wat er te wachten staat!
Blijf genieten van alles!!!
Rocky -
09 April 2004 - 13:46
Renée:
Het ziet ernaar uit dat jullie een geweldige tijd hebben! Hoe is het met de taal? Gaat jullie spaans vooruit? Heel veel sterkte geniet van de mooie dingen! -
09 April 2004 - 18:42
Pien:
Helemaal blij met jullie teken van leven!Daaf heb je ondertussen mijn mailtje ontvangen? Vandaag is jullie kaart aan oma aangekomen; ze is er ontzettend blij mee.!! Dikke kus, Pien. -
12 April 2004 - 13:43
Tomaz:
"schenk alvast 5 Jagermeister in." Ik hoor het jullie nog zeggen, liet bijna een drankje uit m'n handen vallen, want dacht even dat jullie in de buurt waren. Nu de lente en de zon eindelijk z'n intrede, hier in Olanda, heeft gedaan, zal het vast niet lang meer duren dat we you 2 weer in levende lijve kunnen bewonderen. Kan bijna niet wachten. tot in de snelheid. -
14 April 2004 - 14:44
Joke:
Hoi David en Sanja.. Het is echt heel leuk jullie belevenissen te volgen op internet. Ik hoop dat jullie een leuk uitstapje naar Nicaragua hebben gemaakt en dat jullie nog
heel veel zullen genieten en leuke dingen meemaken.
Ik zou zeggen Keep up the good work. Elly en ik hebben een bescheiden donatie op jullie rekening gestort, doe er wat leuks mee .
Salute ! joke. -
16 April 2004 - 00:30
Daaf.:
bedankt iedereen!!!
fijn dat jullie aan ons denken. -
16 April 2004 - 13:00
Lot:
he daaf en san,
weer hard aan t werk? Ik ben inmiddels weer in nederland, heb een vette jet-lag, maar gelukkig is t mooi weer.... Hoe zit t met de foto's, ben erg benieuwd! Veel plezier en succes nog, x lot -
17 April 2004 - 00:41
Jalada:
Hoi San en Daaf,
Heb zonet geprobeerd jullie te bellen. Zomaar hoor. Kreeg een vrouw aan de lijn. Helaas onverstaanbaar (geluid) Zijn jullie al terug in Honduras? Liefs, kus en tot mails! Mama -
18 April 2004 - 15:49
Karel:
Hoi David & Sanja,
Ik heb net al jullie verhalen gelezen en de foto's bekeken. Heel bijzonder wat jullie daar meemaken.
Wordt David nu ook specialist in de Hondureze keuken of is dat hetzelfde als Mexicaans ?
Hou je taai,
Karel
(hollink) -
05 Mei 2004 - 10:45
Carla:
Happy birthday David!
It all sounds fantastic!
hope you come to Sydney on your way home!- yeh! sure!
Have a beer for Ray (or 3)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
