Lonesome cowboys in Tegus
Door: sanja en david
Blijf op de hoogte en volg sanja en david
19 Oktober 2004 | Honduras, Tegucigalpa
Lieve allemaal,
we zijn inmiddels het'wilde westen' weer verlaten en zijn nu in de hoofdstad van Honduras, tegucigalpa. We zijn zaterdag ochtend heel vroeg uit trujillo vertrokken (04.30 uur) met de kippenbus naar Jutigalpa, Olancho. Het is een route die niet door veel mensen genomen wordt, omdat er dus alleen een kippenbus rijdt (oude amerikaanse schoolbus met heel kleine, harde bankjes) en de rit naar Jutigalpa ongeveer 8 uur duurt. Maar ons leek het juist wel leuk om dit minder bezochte gedeelte van Honduras eens te zien. De reis was lang en een echte killer voor de billen, maar wel mooi. Het is een lange zandweg door de middle of nowhere. af en toe staan er wat huizen (hutjes) langs de weg waar de mensen in en uit stappen en verder is het vooral hele mooie natuur. Het was best apart vooral in het begin om in de bus te zitten toen het nog helemaal donker was. Er was geen licht in de bus en je zag niets anders dan de sterren buiten. Na een uurtje werd het echter licht en konden we langzaam de zon zien opkomen en genieten van de natuur. Toen we na 8 uur aankwamen in Jutigalpa, verbaasde we ons over hoe modern en vooral gelijkend aan el Progreso deze stad was. We hebben helaas geen fotos van de reis kunnen maken vanwege de af en toe wel erg wild uitziende types op de bus en omdat het ook niet helemaal gepast leek om dit teken van enorme rijkdom te voorschijn te toveren in een land waar de meeste mensen nog geen electriciteit hebben.
In Jutigalpa zijn we een nacht blijven slapen en hebben we de volgende dag de bus naar Tegus (Tegucigalpa) gepakt. Het was een 'regular' bus, maar voor ons was leek het een hele luxe, een touringcar die over asfalt rijdt. Toen we erachter kwamen dat de stoel voor daaf niet omhoog kon, waardoor hij wel erg krap zou zitten, sprak hij de legendarische woorden die denk ik niemand ooit uit zijn mond verwacht had: 'Ach, het is maar 3 uur...!' People do change when traveling I guess :).
Toen we in Tegus aankwamen besloten we onszelf te tracteren op een backpackershostal dat we eigenlijk boven ons budget achten (ja, ons budget is redelijk laag ja... hi hi), maar het leek ons wel gezellig om weer eens (of eigenlijk voor het eerst) met andere reizigers te kunnen kletsen. Toen we aankwamen bleek dat we gezegend of vervloekt zijn om alleen te reizen, want we waren wederom de enigen in het hostel! Op de eerste avond in La Ceiba na, waarin er nog een stel was, zijn we tot nu toe nog geen andere 'gringos' tegen gekomen. Erg of the beaten track dus op dit moment, voor sommige reizigers de ultieme natte droom, maar wij hebben in middels best wel zin in een beetje gringo gezelschap... gelukkig is de eigenaar van het hostel erg aardig en we zijn er helemaal thuis. We hebben een sleutel van de deur, pakken en noteren ons eigen bier, mogen de keuken in om zelf koffie te maken en mocht er iemand komen terwijl de eigenaar weg is dan mogen wij die hun kamer wijzen. reken maar op Sanja en David om op het huis te passen.
Morgen gaan we waarschijnlijk naar een oud mijnwerkers dorpje waar het erg mooi schijnt te zijn en dan gaan we overmorgen (woensdag) weer door richting de nicaraguaanse grens. Heel vast liggen de plannen niet, maar die kant gaat het op.
Om jullie een idee te geven waar we nu iedere keer precies zitten op de kaart kun je kijken op het land kaartje op de website, maar om onze reisroute een beetje extra te ilustreren, zetten we ook een foto van onze kaart in het fotoboek . Bij david zijn vinger ligt Tegucigalpa en als je goed kijkt kun je een rode/roze lijn ontwaren die een driekwart rondje maakt en onze route weergeeft. Hij begint bij Progreso (links boven) en eindigt dus...juist in Tegus.
Dit was het weer vanuit de hoofdstad,
veel liefs en dikke knuffels,
van jullie Sanja en David
we zijn inmiddels het'wilde westen' weer verlaten en zijn nu in de hoofdstad van Honduras, tegucigalpa. We zijn zaterdag ochtend heel vroeg uit trujillo vertrokken (04.30 uur) met de kippenbus naar Jutigalpa, Olancho. Het is een route die niet door veel mensen genomen wordt, omdat er dus alleen een kippenbus rijdt (oude amerikaanse schoolbus met heel kleine, harde bankjes) en de rit naar Jutigalpa ongeveer 8 uur duurt. Maar ons leek het juist wel leuk om dit minder bezochte gedeelte van Honduras eens te zien. De reis was lang en een echte killer voor de billen, maar wel mooi. Het is een lange zandweg door de middle of nowhere. af en toe staan er wat huizen (hutjes) langs de weg waar de mensen in en uit stappen en verder is het vooral hele mooie natuur. Het was best apart vooral in het begin om in de bus te zitten toen het nog helemaal donker was. Er was geen licht in de bus en je zag niets anders dan de sterren buiten. Na een uurtje werd het echter licht en konden we langzaam de zon zien opkomen en genieten van de natuur. Toen we na 8 uur aankwamen in Jutigalpa, verbaasde we ons over hoe modern en vooral gelijkend aan el Progreso deze stad was. We hebben helaas geen fotos van de reis kunnen maken vanwege de af en toe wel erg wild uitziende types op de bus en omdat het ook niet helemaal gepast leek om dit teken van enorme rijkdom te voorschijn te toveren in een land waar de meeste mensen nog geen electriciteit hebben.
In Jutigalpa zijn we een nacht blijven slapen en hebben we de volgende dag de bus naar Tegus (Tegucigalpa) gepakt. Het was een 'regular' bus, maar voor ons was leek het een hele luxe, een touringcar die over asfalt rijdt. Toen we erachter kwamen dat de stoel voor daaf niet omhoog kon, waardoor hij wel erg krap zou zitten, sprak hij de legendarische woorden die denk ik niemand ooit uit zijn mond verwacht had: 'Ach, het is maar 3 uur...!' People do change when traveling I guess :).
Toen we in Tegus aankwamen besloten we onszelf te tracteren op een backpackershostal dat we eigenlijk boven ons budget achten (ja, ons budget is redelijk laag ja... hi hi), maar het leek ons wel gezellig om weer eens (of eigenlijk voor het eerst) met andere reizigers te kunnen kletsen. Toen we aankwamen bleek dat we gezegend of vervloekt zijn om alleen te reizen, want we waren wederom de enigen in het hostel! Op de eerste avond in La Ceiba na, waarin er nog een stel was, zijn we tot nu toe nog geen andere 'gringos' tegen gekomen. Erg of the beaten track dus op dit moment, voor sommige reizigers de ultieme natte droom, maar wij hebben in middels best wel zin in een beetje gringo gezelschap... gelukkig is de eigenaar van het hostel erg aardig en we zijn er helemaal thuis. We hebben een sleutel van de deur, pakken en noteren ons eigen bier, mogen de keuken in om zelf koffie te maken en mocht er iemand komen terwijl de eigenaar weg is dan mogen wij die hun kamer wijzen. reken maar op Sanja en David om op het huis te passen.
Morgen gaan we waarschijnlijk naar een oud mijnwerkers dorpje waar het erg mooi schijnt te zijn en dan gaan we overmorgen (woensdag) weer door richting de nicaraguaanse grens. Heel vast liggen de plannen niet, maar die kant gaat het op.
Om jullie een idee te geven waar we nu iedere keer precies zitten op de kaart kun je kijken op het land kaartje op de website, maar om onze reisroute een beetje extra te ilustreren, zetten we ook een foto van onze kaart in het fotoboek . Bij david zijn vinger ligt Tegucigalpa en als je goed kijkt kun je een rode/roze lijn ontwaren die een driekwart rondje maakt en onze route weergeeft. Hij begint bij Progreso (links boven) en eindigt dus...juist in Tegus.
Dit was het weer vanuit de hoofdstad,
veel liefs en dikke knuffels,
van jullie Sanja en David
-
18 Oktober 2004 - 22:21
Sanja En David:
Het lijkt erop de deze computer onze camera niet zo lief vind (ze kennen elkaar gewoon nog niet zo goed...) en dat de fotos dus ff moeten wachten nog. sorry! Maar ze komen snel. -
19 Oktober 2004 - 13:50
Herman:
..werkt meestal wel met computers: heel lief en zielig kijken, trust me! :P / Daaf's toch altijd al een bikkel geweest? Geniet-ze van de rest van jullie reis, en trust me, het thuisfront heeft ook heimwee naar jullie! xH -
19 Oktober 2004 - 19:40
Jalada:
Wat een verrassing al weer een bericht! Ga meteen oma bellen en het voorlezen. Die vindt dat altijd erg leuk. Ook fijn dat jullie heelhuids uit het Woeste Westen zijn gekomen en nu weer in de bewoonde wereld zijn, zij het zonder medereizigers!
Hier gaat alles goed. Qinty vreet bijna 2 blikken per dag en wordt weer lekker dik. De medicijnen door zijn voer helpen goed. Je krijgt een kopje en veel gespin!!
Ik heb weer 2 nieuwe klanten. Kortom alles gaat goed. Vandaag scheen de zon heerlijk. Heb achter de bijkeuken zelfs even zitten zonnebaden!!!
Dag lieverds, geniet maar lekker en blijf voorzichtig! Ga steeds meer uitkijken naar 16 december!!
Dikke kus en veel liefs van mama en Qinty -
24 Oktober 2004 - 01:38
Rene Jameson:
En ik maar denken dat Haarlem Midden-Oost al pretty heftig is zeg. Potz sallermesuikerpotje! Hee, en qua modern ballet dan? -
24 Oktober 2004 - 01:40
Rene Jameson:
En ik maar denken dat Haarlem Midden-Oost al pretty heftig is zeg. Potz sallermesuikerpotje! Hee, en qua modern ballet dan? -
26 Oktober 2004 - 01:27
Daaf.:
kom jij dan weleens in Haarlem-oost?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
