Verhuisd!
Door: sanja en david
Blijf op de hoogte en volg sanja en david
14 Juli 2004 | Honduras, El Progreso
Buenos dias a todos!
Hoe is het met iedereen? Daaf en ik zijn net verhuisd naar ons nieuwe apartement, en das toch wel gek. Moeten veel aan thuis denken en aan iedereen in Nederland. Vinden we wel leuk hoor, want we zijn inmiddels zo nieuwsgierig geworden naar hoe het met iedereen is, en hoe iedereen er nu uit zal zien enzo, dat we er regelmatig over fantaseren. Zouden het super vinden als we eventjes een weekendje naar Nederland konden. Lekker familie opzoeken, een biertje drinken in het kalfje (al kent waarschijnlijk niemand ons daar meer heb ik begrepen...) of lekker met de meiden op de bank expeditie robinson kijken op zondagavond (das vooral san haar ding, trouwens)...
Maar ondanks het feit dat we iedereen dus best wel missen, vinden we het hier ook nog steeds heel erg leuk. Het voelt echt als een nieuw begin weer. Dingen zijn ook best wel wat anders nu voor ons allebei. Omdat David nu als educator betaald krijgt totdat er voor hem een speciaal contract is, moet hij net als de rest 6 uur per dag werken, 6 dagen in de week en geen weekend dag vrij. Ik blijf wel gewoon 5 dagen werken (en ben dus juist in het weekend vrij) maar werk nu zowel op Las Flores als op La Montaña. Dat vind ik erg leuk, want mijn werk is nu toch vooral gericht op het psychologische gedeelte. Ik geef nu meer advies, terwijl ik eerst ook vooral degene was die het advies (wel mijn eigen advies hoor)uitvoerde. Ik ben bezig een aantal trainingen te ontwikkelen voor las flores (socale vaardigheden, prikkel controle (stop-denk-doe) en misschien iets van anger manegement). Op La Montaña probeer ik nog steeds structuur aan te brengen en ben ik bezig met een bedplas training en het oplossen van een eetprobleem wat men de laatste weken heeft gecreerd (don`t ask...).
Op het prive vlak gaat het ook erg goed, want we zijn eindelijk verhuisd. Na een week van spullen verzamelen uit allerlei bodega`s (opslagplaatsen) van Proniño, zijn wij nu de (tijdelijke) eigenaren van een geheel in hondurese stijl gemeubileerd apartement. Nou ja, bijna geheel gemeubileerd, want we hebben nog geen kasten. Al onze spullen liggen dus op de grond, waardoor het geheel een heel eigen, huiselijk, bekend, chaotisch tintje krijgt (Iedereen die wel eens bij ons op bezoek geweest is begrijpt waar ik vandaan kom ;) ). Het is een heel gek gevoel om hier aan de andere kant van de wereld ineens een prullenbak oid te gaan kopen. Aan sommige dingen moeten we nog wel even wennen, zoals het feit dat we maar 2 uur per dag water hebben. 'S ochtend van 6 tot 7 en 's avonds van 6 tot 7. In die tijd moet er dus worden afgewassen, gedoucht, doorgetrokken en vooral veel flessen met water worden gevuld zodat we tussen door ook nog eens onze handen kunnen wassen of naar de wc kunnen. Het schijnt heel normaal te zijn hier en het was best een luxe dat we in het vorige huis 24 uur per dag water hadden (op de dagen dat het uitviel na). Ook maakt de waterschaarste dat we die koude douche in de morgen bijna met blijdschap ontvangen, brrr!
Wat wel weer heerlijk is, is dat we nu zo in het centrum zitten. We hebben ineens alle vrijheid om te gaan waar we willen zonder afhankelijk te zijn van taxi`s. Afgelopen zaterdag voelden we ons de koning te rijk toen we na een avondje uit, gewoon naar huis konden lopen! Net als in de goede ouwe tijd! Daar staat dan wel weer tegen over dat we op zaterdagmiddag mogen luisteren naar een voortdurend orkest van 20 auto's in een opstopping voor onze deur, die naar goede hondurese gewoonte, de toeter gedurende minimaal 5 minuten ingedrukt houden. Geloof me, dat maakt best wel wat lawaai.
Oja, trouwens we zijn natuurlijk eerst nog lekker op vakantie geweest. We gingen naar Utila, een van de bay-islands. Het was heel lekker en we hebben vooral gerelaxed. Terwijl iedereen naar Utila komt om te leren duiken (goedkoopste duikcursus ter wereld geloof ik), onderscheidden daaf en ik ons door helemaal niks te doen. Dit tot grote ontsteltenis van hordes engelsen, amerikanen en andere wereldverkenners. Wààààt?!? duiken jullie niet?!? Maar wat doen jullie dan in godsnaam de hele dag?!? Nou niks dus. Nou ja, das niet helemaal waar. We hebben fietsen gehuurd, gesnorkeld, een iguana broedstation bezocht en op het strand gelegen. En natuurlijk weer iedere avond een ander restaurant gezocht om te eten. We hadden het echt even nodig bleek wel want de eerste 3 dagen sliepen we bijna 11 uur op een nacht! Als klap op de vuurpijl zijn we ook nog naar een onbewoond eilandje gegaan vlak naast utila. Dat was echt heel erg bounty. Daaf en ik hadden bij de plaatselijke vismarkt voor 2 euro een vis van ongeveer 2 en een halve kilo op de kop getikt die we op onbewoonde eiland-stijl boven een kampvuur zouden roosteren als lunch. Toen we na een rondje snorkelen echter terug kwamen moesten we helaas constateren dat de oorspronkelijke bewoners (lees: een hele brutale vogel) onze vis als offer had geaccepteerd en half had opgegeten. Gelukkig hadden we nog een zakje chips mee ook...
Toen we na een week weer terug kwamen in Progreso, waren we, op een flinke laatste-avond-kater na, weer uitgerust en opgewassen om 3 maanden te gaan werken.
Deze week staat een beetje in het teken van iets leuks en iets minder leuks. Het leuke is dat 3 kinderen uit Las Flores 'klaar' zijn voor La Montaña en deze week aan het wennen zijn (volgens een door mij geschreven overgangsplan!!). Ze vinden het erg leuk en het zijn de eerste kinderen die komen sinds de eerste lichting in een keer uit las flores is gekomen. Ze zijn wat zenuwachtig, maar vinden het allemaal super spannend en leuk om naar Montaña te gaan!
Wat verdrietiger is het feit dat Annie overmorgen naar huis toe gaat na een half jaar. Met Annie woonden we in het oude huis en ze gaf engelse les aan de la montaña kinderen. Vandaag heeft ze op la montaña afscheid genomen. Alle kinderen hadden iets voor haar gemaakt en sommigen zeiden iets tegen haar. Zelf had ze voor ieder kind een foto van haar met het kind in een zelfgemaakt fotolijstje. Het afscheid was heel mooi en ontroerend, vooral toen een aantal kinderen even moesten huilen omdat ze weg gaat. Morgenavond nemen wij afscheid van haar met een laatste biertje.
Nou, ik denk dat jullie allemaal weer aardig op de hoogte zijn van hoe het met ons gaat. Laten jullie ook weer snel horen hoe het met jullie is? We hebben ook nog foto's van de vakantie enzo, maar ik ben mijn camera vergeten, dus die volgen nog snel. (Heel misschien ga ik hem zo wel even halen...).
Duizend kusjes en knuffels van Daaf en San!!
Hoe is het met iedereen? Daaf en ik zijn net verhuisd naar ons nieuwe apartement, en das toch wel gek. Moeten veel aan thuis denken en aan iedereen in Nederland. Vinden we wel leuk hoor, want we zijn inmiddels zo nieuwsgierig geworden naar hoe het met iedereen is, en hoe iedereen er nu uit zal zien enzo, dat we er regelmatig over fantaseren. Zouden het super vinden als we eventjes een weekendje naar Nederland konden. Lekker familie opzoeken, een biertje drinken in het kalfje (al kent waarschijnlijk niemand ons daar meer heb ik begrepen...) of lekker met de meiden op de bank expeditie robinson kijken op zondagavond (das vooral san haar ding, trouwens)...
Maar ondanks het feit dat we iedereen dus best wel missen, vinden we het hier ook nog steeds heel erg leuk. Het voelt echt als een nieuw begin weer. Dingen zijn ook best wel wat anders nu voor ons allebei. Omdat David nu als educator betaald krijgt totdat er voor hem een speciaal contract is, moet hij net als de rest 6 uur per dag werken, 6 dagen in de week en geen weekend dag vrij. Ik blijf wel gewoon 5 dagen werken (en ben dus juist in het weekend vrij) maar werk nu zowel op Las Flores als op La Montaña. Dat vind ik erg leuk, want mijn werk is nu toch vooral gericht op het psychologische gedeelte. Ik geef nu meer advies, terwijl ik eerst ook vooral degene was die het advies (wel mijn eigen advies hoor)uitvoerde. Ik ben bezig een aantal trainingen te ontwikkelen voor las flores (socale vaardigheden, prikkel controle (stop-denk-doe) en misschien iets van anger manegement). Op La Montaña probeer ik nog steeds structuur aan te brengen en ben ik bezig met een bedplas training en het oplossen van een eetprobleem wat men de laatste weken heeft gecreerd (don`t ask...).
Op het prive vlak gaat het ook erg goed, want we zijn eindelijk verhuisd. Na een week van spullen verzamelen uit allerlei bodega`s (opslagplaatsen) van Proniño, zijn wij nu de (tijdelijke) eigenaren van een geheel in hondurese stijl gemeubileerd apartement. Nou ja, bijna geheel gemeubileerd, want we hebben nog geen kasten. Al onze spullen liggen dus op de grond, waardoor het geheel een heel eigen, huiselijk, bekend, chaotisch tintje krijgt (Iedereen die wel eens bij ons op bezoek geweest is begrijpt waar ik vandaan kom ;) ). Het is een heel gek gevoel om hier aan de andere kant van de wereld ineens een prullenbak oid te gaan kopen. Aan sommige dingen moeten we nog wel even wennen, zoals het feit dat we maar 2 uur per dag water hebben. 'S ochtend van 6 tot 7 en 's avonds van 6 tot 7. In die tijd moet er dus worden afgewassen, gedoucht, doorgetrokken en vooral veel flessen met water worden gevuld zodat we tussen door ook nog eens onze handen kunnen wassen of naar de wc kunnen. Het schijnt heel normaal te zijn hier en het was best een luxe dat we in het vorige huis 24 uur per dag water hadden (op de dagen dat het uitviel na). Ook maakt de waterschaarste dat we die koude douche in de morgen bijna met blijdschap ontvangen, brrr!
Wat wel weer heerlijk is, is dat we nu zo in het centrum zitten. We hebben ineens alle vrijheid om te gaan waar we willen zonder afhankelijk te zijn van taxi`s. Afgelopen zaterdag voelden we ons de koning te rijk toen we na een avondje uit, gewoon naar huis konden lopen! Net als in de goede ouwe tijd! Daar staat dan wel weer tegen over dat we op zaterdagmiddag mogen luisteren naar een voortdurend orkest van 20 auto's in een opstopping voor onze deur, die naar goede hondurese gewoonte, de toeter gedurende minimaal 5 minuten ingedrukt houden. Geloof me, dat maakt best wel wat lawaai.
Oja, trouwens we zijn natuurlijk eerst nog lekker op vakantie geweest. We gingen naar Utila, een van de bay-islands. Het was heel lekker en we hebben vooral gerelaxed. Terwijl iedereen naar Utila komt om te leren duiken (goedkoopste duikcursus ter wereld geloof ik), onderscheidden daaf en ik ons door helemaal niks te doen. Dit tot grote ontsteltenis van hordes engelsen, amerikanen en andere wereldverkenners. Wààààt?!? duiken jullie niet?!? Maar wat doen jullie dan in godsnaam de hele dag?!? Nou niks dus. Nou ja, das niet helemaal waar. We hebben fietsen gehuurd, gesnorkeld, een iguana broedstation bezocht en op het strand gelegen. En natuurlijk weer iedere avond een ander restaurant gezocht om te eten. We hadden het echt even nodig bleek wel want de eerste 3 dagen sliepen we bijna 11 uur op een nacht! Als klap op de vuurpijl zijn we ook nog naar een onbewoond eilandje gegaan vlak naast utila. Dat was echt heel erg bounty. Daaf en ik hadden bij de plaatselijke vismarkt voor 2 euro een vis van ongeveer 2 en een halve kilo op de kop getikt die we op onbewoonde eiland-stijl boven een kampvuur zouden roosteren als lunch. Toen we na een rondje snorkelen echter terug kwamen moesten we helaas constateren dat de oorspronkelijke bewoners (lees: een hele brutale vogel) onze vis als offer had geaccepteerd en half had opgegeten. Gelukkig hadden we nog een zakje chips mee ook...
Toen we na een week weer terug kwamen in Progreso, waren we, op een flinke laatste-avond-kater na, weer uitgerust en opgewassen om 3 maanden te gaan werken.
Deze week staat een beetje in het teken van iets leuks en iets minder leuks. Het leuke is dat 3 kinderen uit Las Flores 'klaar' zijn voor La Montaña en deze week aan het wennen zijn (volgens een door mij geschreven overgangsplan!!). Ze vinden het erg leuk en het zijn de eerste kinderen die komen sinds de eerste lichting in een keer uit las flores is gekomen. Ze zijn wat zenuwachtig, maar vinden het allemaal super spannend en leuk om naar Montaña te gaan!
Wat verdrietiger is het feit dat Annie overmorgen naar huis toe gaat na een half jaar. Met Annie woonden we in het oude huis en ze gaf engelse les aan de la montaña kinderen. Vandaag heeft ze op la montaña afscheid genomen. Alle kinderen hadden iets voor haar gemaakt en sommigen zeiden iets tegen haar. Zelf had ze voor ieder kind een foto van haar met het kind in een zelfgemaakt fotolijstje. Het afscheid was heel mooi en ontroerend, vooral toen een aantal kinderen even moesten huilen omdat ze weg gaat. Morgenavond nemen wij afscheid van haar met een laatste biertje.
Nou, ik denk dat jullie allemaal weer aardig op de hoogte zijn van hoe het met ons gaat. Laten jullie ook weer snel horen hoe het met jullie is? We hebben ook nog foto's van de vakantie enzo, maar ik ben mijn camera vergeten, dus die volgen nog snel. (Heel misschien ga ik hem zo wel even halen...).
Duizend kusjes en knuffels van Daaf en San!!
-
14 Juli 2004 - 07:01
Tielke:
Hallo geweldige "Honuresen",
Wat een fantastisch nieuws over de kids. Ik ben heel blij jullie te kunnen ontmoeten in augustus en vooral om met Sanja van gedachten te kunnen wisselen over de psychologische (on)mogelijkheden in de begeleiding op LF en LM.
Veel plezier in jullie wwerk.
Tielke -
14 Juli 2004 - 07:32
Jalada:
Lieve Daaf en San!
Wat heerlijk weer zo'n lang stuk te lezen over hoe het met jullie gaat! Een echte verrassing weer. Gisteravond hadden Nirava, Pieter en ik (die 'logeren' hier een paar dagen)bij de koffie, ons net zitten afvragen hoe het met jullie zou zijn, omdat we jullie al een poosje niet hadden 'gesproken'. We dachten wel dat jullie het beredruk zouden hebben met werk en verhuizing. Fijn dat jullie er nu echt wonen.
Geweldig ook dat verhaal van de vis en wat jullie allemaal doen. Ik zou ook wel een weekendje daar willen zijn! Wij missen jullie ook hoor!
Ik zal oma snel weer bellen en alles voorlezen. Ze vraagt altijd naar jullie.
Wacht ook met smart op de nieuwe foto's! Kreeg nog een leuke mail van Bas van de Proniñosite! Ik had ze gemaild over hun site. Leuk ook dat Tielke in augustus komt.
Dag harde werkers! Heel veel liefs, veel plezier en alle goeds daar in het Hondurese!
Kus van mama -
14 Juli 2004 - 07:57
Tante Aaf:
Hallo lieve mensen, wat een fantastische,spannende en ontroerende dingen hebben jullie weer ervaren.... daar kun je in de toekomst wel een boek over schrijven dus! Ja, een totaal ander leven dan in ons koude landje merk ik wel.Fijn dat jullie zo actief bezig zijn met kids,huis, vakantie etc.en: jullie zien ook nog es wat van de wereld en dat is mooi meegenomen. Je wordt er wel flexibel van, mocht je dat nog niet zijn lijkt me. Ik wens jullie nog een byzonder goede en fijne werktijd toe en tussendoor het grote genieten(en het biertje niet te vergeten uiteraard). Veel liefs van tante Aaf en oom Kees. -
14 Juli 2004 - 10:14
Marieke T.:
Hoi Sanja en David,
Ik lees jullie berichten altijd en word elke keer erg jaloers: ik wil ook!!! Maar ehm, ik vind het vooral supercool hoe jullie je inzetten voor de kinderen daar, en dat jullie dat nog 3 maanden extra willen/kunnen/mogen doen. Geniet ervan, want ' hora ruit' ;-) en voor je het weet zit je weer in Nederland.
Liefs,
Marieke T. -
14 Juli 2004 - 10:15
Bregje:
Lieve San en Daaf. Wat fijn om te horen dat het zo goed met jullie gaat. Ik zou best graag eens een keertje langskomen om te kijken waar jullie nu leven. De verhalen zijn zo levendig en gezellig opgeschreven!Ik krijg helemaal zin om te komen! Ik kijk er ook naar uit dat jullie terugkomen. Lekker robinsonnen op de bank op zondag avond, he San... Lieverds, hou je taai! Ik ben trots op jullie! -
14 Juli 2004 - 18:11
Ineke Wiersma:
Hallo Daaf en San,ik hoop jullie over drie weken te zien,ik ben de madre Bas.
Tielke en ik komen 2 weken mee werken,en vast een biertje drinken. tot dan Ineke. -
15 Juli 2004 - 10:38
Freek Clabbers:
wauw! jullie leven klinkt nu echt als een spannend jongensboek! De zomer in nederland is maar kut, want het regent de hele tijd. Was is maar bij jullie!! Groetjes, freek. -
15 Juli 2004 - 12:32
Pien.:
WAUW, wat een prachtige vakantie plek hadden jullie uitgezocht!!
Veel succes en plezier de komende maanden met het werk en jullie nieuwe huis. Ik hoop er gauw meer foto`s van te zien.
heel veel liefs.
Pien. -
22 Juli 2004 - 08:52
Marianne:
hi san en daaf
leuk zeg dat jullie nog 3 maanden kunnen blijven!!!
tot wanneer precies? ik ben namelijk eind november een weekje vrij....
pas goed op jullie zelf
kus marianne -
27 Juli 2004 - 16:14
Nirava:
lieve San en Daaf!
Wat fijn dat het zo goed gaat met jullie daar! Mooie foto's. Op dat strand zou ik ook wel ff willen zitten! En wat zijn jullie bruin zeg! Iedereen hier is erg trots op jullie. Ik zal je ook weer snel eens mailen en vertellen wat er hier, in het op de zomer wachtende, landje gebeurd. Ik denk veel aan jullie hoor! (en mis mijn zusje best wel!)
kus en liefs! ook van Marc! -
27 Juli 2004 - 16:14
Nirava:
lieve San en Daaf!
Wat fijn dat het zo goed gaat met jullie daar! Mooie foto's. Op dat strand zou ik ook wel ff willen zitten! En wat zijn jullie bruin zeg! Iedereen hier is erg trots op jullie. Ik zal je ook weer snel eens mailen en vertellen wat er hier, in het op de zomer wachtende, landje gebeurd. Ik denk veel aan jullie hoor! (en mis mijn zusje best wel!)
kus en liefs! ook van Marc! -
29 Juli 2004 - 23:53
Daaf.:
bedankt Nirava
bedankt Nirava....
ha ha -
29 Juli 2004 - 23:53
Daaf.:
bedankt Nirava
bedankt Nirava....
ha ha -
20 Augustus 2004 - 20:15
Tomaz:
Hallo lieve mensen. Bedacht me ineens dat ik jullie een beetje verwaarloosd had. had al drie weken niet meer op de site gegeken. Ai. Maar had het dan ook heel druk met Leuke dingen. Sinds drie weken werk ik in Amsterdams nieuwe hotspot, genaamd PUR (das niet dat isolatie materiaal maar PUUR op z'n frans). Dus als jullie terug zijn kom dan bij mij. En vergeet het kalfje. Wij dempen de put. En voordat dit verhaal weer veel te lang wordt wil ik even melden dat jullie er fantastisch uitzien.
Big hug tomas met de groetjes van Nikki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
