Getrouwd!!!
Door: sanja en david
Blijf op de hoogte en volg sanja en david
17 Juli 2010 | Nederland, Amsterdam
De meeste van jullie weten het al en hebben heerlijk met ons meegefeest op onze prachtige dag: Na ruim 10 jaar hebben we op 17-07-2010 de sprong gewaagden we zijn nu eindelijk officieel getrouwd!!!
Geen echte vakantie, maar waarschijnlijk toch wel de start van een hele bijzondere reis, die hopelijk nooit meer hoeft te eindigen. Daarom verdient deze dag absoluut een plekje op onze waarbenjij.nu pagina.
Voor diegenen die er niet bij waren, of het gewoon nog een keer willen herbeleven, hieronder een verslagje van " de" dag.
' s Ochtends zijn we (ja, ja.. tegen de regels in) gezellig samen wakker geworden. We keken elkaar aan, besloten dat we nog steeds wilden trouwen en namen afscheid van elkaar. Sanja ging met Marianne naar Maaike's huis, om te zorgen dat er toch nog sprake zou zijn van enige verassing. David bleef samen met Bob en zijn zenuwen thuis, waar Pieter hem later kwam vergezellen.
Bij Maaike thuis was het inmiddels een drukte van belang, want naast Sanja en Marianne, waren ook Rentia (onze regelengel!), Ursula de visagiste, Ramon de fotograaf, Danielle de fotografe en Judith het bloemen meisje gearriveerd. Na het nodige make-up en aankleedwerk, waarvoor Sanja David, zoals het een echte dame betaamd, even flink had laten wachten, mocht David zijn bruidje komen ophalen.
De gunstige voortekenen begonnen toen al, want het begon juist op dat moment te regenen (voor wie niet helemaal thuis is in de bruidsbijgeloven: regen is een teken van vruchtbaarheid en dus gunstig op je trouwdag, dat jullie het even weten). Gelukkig is Sanja op alles voorbereid en zij toverde hup, hup, hup een prachtig ;) bruidsparapluutje te voorschijn. Daar stond de bruidegom onder aan de trap, geheel met stomheid geslagen toen hij zijn bruidje zag.
In de prachtige volvo van Erwin zijn we toen foto's gaan maken. Ondanks dat wij gunstige voortekens zeker waarderen, waren we toch blij verrast toen precies bij het uitstappen op de eerste fotolocatie in de jordaan, de zon doorbrak. Na vele gelukwensen en een paar mooie foto's (hopen we), zijn we verder foto's gaan maken op de Dam en boven op Nemo. De wind speelde vrolijk met onze haren en vooral Sanja's sluier, wat het prachtig deed op de foto's. Dat de wind duidelijk wilde laten merken dat hij er vandaag bij zou zijn, werd duidelijk toen hij speels de sluier van Sanja hoofd rukte. Gelukkig beschikt Sanja nog steeds over bliksem snelle reflexen en redde zij met een welgemikte greep, de sluier van een nat graf in het IJ.
Na de foto's was het tijd voor het echte werk: trouwen! We begaven ons met Erwin de chauffeur weer in de volvo naar Papa's Beachhouse. Ook daar lieten we we (ondanks dat we stiekem hardstikke op tijd waren!) iedereen even wachten om fasionably late de ceremonie te beginnen (of we hadden wat vlekjes op de outfits die we even moesten wegpoetsen, kies de verklaring die je het mooiste vind).
Het is lastig om niet te veel in cliche's te vervallen en het gaat me nu ook niet lukken ben ik bang. Het moment dat we aankwamen en al onze lieve vrienden en familie zagen, was prachtig. Al die lieve, warme blikken van al die lieve, mooie mensen! Wauw! We moesten beiden even slikken om het droog te houden. Ook bij de start van de ceremonie hadden we het even moeilijk. Dapper hebben we de tranen weggeslikt en gelukkig was de ambtenaar een leuke, vrolijke man, die het erg leuk deed. Wat was het fijn, zo in het zonnetje op dat podium, omringt door allemaal leuke mensen. Ook hier deed de wind nog een laatste poging zijn eigen draai aan de dag te geven: met wederom een speelse windvlaag, blies hij de akte de lucht in. Gelukkig had zelfs de wind op deze dag het beste met ons voor en zag hij de humor er van in, het papiertje net op het randje van het podium neer te laten dalen, zodat de eveneens bliksemsnelle ambtenaar er met een speelse duik op kon duiken.
En toen was er opluchting en blijdschap en ontspanning! We hebben het gedaan!! En toen waren er natuurlijk ook taart, bubbels en heel veel felicitaties.
Na de receptie zijn we er weer tussen uit geknepen, dit keer met jarige Bregje (!!) als onze lieftallige assistente om nog wat foto's te maken, waarna we met een kleinere groep heerlijk hebben gegeten. Tijdens het eten, werden we getrakteerd op nog veel meer mooie woorden. Davids moeder beet dapper de spits af, Sanja's oom Aad gaf een welbespraakte (en hoognodige) gebruiksaanwijzing voor een lid van de Goddijn familie, Herman trakteerde ons op enkele jeugdzondes van David (en nog bedankt Her, voor het wegjagen van al die andere meisjes!!), Jalada oreerde een prachtig toepasselijk sprookje en ook Pieter sprak ons met liefdevolle woorden toe. Na al die mooie woorden, kwamen onze bedankjes misschien wat jip en janneke-achtig aan, maar ze waren niet minder welgemeend (en gelukkig kun je als bruidje en gom een potje breken). Vooral Maaike en Rentia hebben zich, vaak achter de schermen, ontzettend uitgesloofd om onze dag zo bijzonder en mooi mogelijk te maken. bij deze dus nog even zwart op wit: Dank jullie wel!!! En natuurlijk ook alle andere mensen die ons hebben geholpen en hebben meegeleefd.
Na het eten kon het feest losbarsten, zoals iedereen die ons een beetje kent, voor ons een belangrijk gedeelte! Maar voor het zo ver was, heeft heel het personeel en de helft van de gasten geprobeerd het raadsel van de verdwenen hoepel op te lossen... Niemand weet hoe, maar waarschijnlijk met dezelfde magie die ons de hele dag al omringde, had Sanja de hoepel uit haar onderrok weten te laten verdwijnen! Het mysterie is helaas nooit opgelost, want tot de dag van vandaag, weet niemand hoe het afgelopen is met de hoepel. Gelukkig weten we wel hoe het de hoepelloze bruid verder verging: zij begon het feest door met haar kersverse echtgenoot te luisteren naar een wel heel toepasselijk lied, gezongen door Laura, die normaal iets meer borrels nodig heeft, voor zij in gezang uitbarst. Daarna werden foto's gemaakt voor de verjaardagskalender, ondersteund door opzwepende beats van DJ Tomas Tudeski. 3 glazen wijn en wat zenuwen later, hebben we er ons uiteindelijk zelf maar aan gewaagd: de openingsdans. Op " Yo no se manana" van Luis Enrique, verleidde David zijn bruidje tot een dansje. Tijdens het romantisch zwieren, wreekte de ontbrekende hoepel zich nog even, door de jurk onder Sanja's bevallige dansschoentjes te doen belanden, waardoor het haakje van de sleep afbrak en deze zich heerlijk op de dansvloer vleidde (in plaats van netjes op Sanja's kont geplakt te blijven hangen). Gelukkig kon niets deze heerlijke dag meer verpesten en sleep in de hand, zwierden we nog even verder. Later zorgden Inge's vaardige handen er met naald en draad voor dat de sleep weer netjes in toom gehouden werd. En daarna... wat kan ik er over zeggen? een fantastisch feest. We hebben heerlijk gedanst, gedronken en vooral gedanst!
Tegen 01.15 waren we nog over met een select gezelschap. We hadden overwogen om " op het hoogtepunt" weg te gaan, maar het bleef steeds maar zo gezellig, dat we besloten om zoals gebruikelijk, gewoon tot het bittere einde te blijven! En dat was zeker de moeite waard, wat een topfeest!
Moe, voldaan, vies, blij en met onze armen vol kadootjes en ballonnen werden we uitgezwaaid door al die lieve mensen die er nog waren, in een erehaag van sterretjes. Zo leuk, dat we 2x heen en weer gingen!
Uitgeput, maar toch nog vol energie kwamen we aan in een ontzettend romantisch versierde bruidssuite in het Marriot hotel, waar we... nou ja, dat houden we voor ons zelf ;)
Na een heerlijke huwelijksnacht zijn we vertrokken naar Schiphol, om aan de huwelijkreis te beginen door onze ICE trein te missen, maar daarover een andere keer meer.
Lieve mensen, we missen jullie, de bruiloft en het fantastische feest al ontzettend, maar gelukkig maakt een coctail op het strand en 1 maand vakantie veel goed. Wij gaan nog even genieten en houden jullie op de hoogte.
Dikke kus van mister Kort and his wife misses Goddijn-Kort!
P.S.: de site is wat veranderd, wij moeten er ook aan wennen. Het lijkt of de reisverslagen en foto's van eerdere reizen verdwenen zijn, maar dat is niet zo. Als je op " mijn eerste reis klikt, kom je bij de verhalen van o.a. Honduras etc. We hebben bij de eerste verslagen ok opnieuw weer wat foto's geplaatst (deze waren helaas gewist). Nog niet allemaal, maar dat komt (ooit, als we terug zijn).
Geen echte vakantie, maar waarschijnlijk toch wel de start van een hele bijzondere reis, die hopelijk nooit meer hoeft te eindigen. Daarom verdient deze dag absoluut een plekje op onze waarbenjij.nu pagina.
Voor diegenen die er niet bij waren, of het gewoon nog een keer willen herbeleven, hieronder een verslagje van " de" dag.
' s Ochtends zijn we (ja, ja.. tegen de regels in) gezellig samen wakker geworden. We keken elkaar aan, besloten dat we nog steeds wilden trouwen en namen afscheid van elkaar. Sanja ging met Marianne naar Maaike's huis, om te zorgen dat er toch nog sprake zou zijn van enige verassing. David bleef samen met Bob en zijn zenuwen thuis, waar Pieter hem later kwam vergezellen.
Bij Maaike thuis was het inmiddels een drukte van belang, want naast Sanja en Marianne, waren ook Rentia (onze regelengel!), Ursula de visagiste, Ramon de fotograaf, Danielle de fotografe en Judith het bloemen meisje gearriveerd. Na het nodige make-up en aankleedwerk, waarvoor Sanja David, zoals het een echte dame betaamd, even flink had laten wachten, mocht David zijn bruidje komen ophalen.
De gunstige voortekenen begonnen toen al, want het begon juist op dat moment te regenen (voor wie niet helemaal thuis is in de bruidsbijgeloven: regen is een teken van vruchtbaarheid en dus gunstig op je trouwdag, dat jullie het even weten). Gelukkig is Sanja op alles voorbereid en zij toverde hup, hup, hup een prachtig ;) bruidsparapluutje te voorschijn. Daar stond de bruidegom onder aan de trap, geheel met stomheid geslagen toen hij zijn bruidje zag.
In de prachtige volvo van Erwin zijn we toen foto's gaan maken. Ondanks dat wij gunstige voortekens zeker waarderen, waren we toch blij verrast toen precies bij het uitstappen op de eerste fotolocatie in de jordaan, de zon doorbrak. Na vele gelukwensen en een paar mooie foto's (hopen we), zijn we verder foto's gaan maken op de Dam en boven op Nemo. De wind speelde vrolijk met onze haren en vooral Sanja's sluier, wat het prachtig deed op de foto's. Dat de wind duidelijk wilde laten merken dat hij er vandaag bij zou zijn, werd duidelijk toen hij speels de sluier van Sanja hoofd rukte. Gelukkig beschikt Sanja nog steeds over bliksem snelle reflexen en redde zij met een welgemikte greep, de sluier van een nat graf in het IJ.
Na de foto's was het tijd voor het echte werk: trouwen! We begaven ons met Erwin de chauffeur weer in de volvo naar Papa's Beachhouse. Ook daar lieten we we (ondanks dat we stiekem hardstikke op tijd waren!) iedereen even wachten om fasionably late de ceremonie te beginnen (of we hadden wat vlekjes op de outfits die we even moesten wegpoetsen, kies de verklaring die je het mooiste vind).
Het is lastig om niet te veel in cliche's te vervallen en het gaat me nu ook niet lukken ben ik bang. Het moment dat we aankwamen en al onze lieve vrienden en familie zagen, was prachtig. Al die lieve, warme blikken van al die lieve, mooie mensen! Wauw! We moesten beiden even slikken om het droog te houden. Ook bij de start van de ceremonie hadden we het even moeilijk. Dapper hebben we de tranen weggeslikt en gelukkig was de ambtenaar een leuke, vrolijke man, die het erg leuk deed. Wat was het fijn, zo in het zonnetje op dat podium, omringt door allemaal leuke mensen. Ook hier deed de wind nog een laatste poging zijn eigen draai aan de dag te geven: met wederom een speelse windvlaag, blies hij de akte de lucht in. Gelukkig had zelfs de wind op deze dag het beste met ons voor en zag hij de humor er van in, het papiertje net op het randje van het podium neer te laten dalen, zodat de eveneens bliksemsnelle ambtenaar er met een speelse duik op kon duiken.
En toen was er opluchting en blijdschap en ontspanning! We hebben het gedaan!! En toen waren er natuurlijk ook taart, bubbels en heel veel felicitaties.
Na de receptie zijn we er weer tussen uit geknepen, dit keer met jarige Bregje (!!) als onze lieftallige assistente om nog wat foto's te maken, waarna we met een kleinere groep heerlijk hebben gegeten. Tijdens het eten, werden we getrakteerd op nog veel meer mooie woorden. Davids moeder beet dapper de spits af, Sanja's oom Aad gaf een welbespraakte (en hoognodige) gebruiksaanwijzing voor een lid van de Goddijn familie, Herman trakteerde ons op enkele jeugdzondes van David (en nog bedankt Her, voor het wegjagen van al die andere meisjes!!), Jalada oreerde een prachtig toepasselijk sprookje en ook Pieter sprak ons met liefdevolle woorden toe. Na al die mooie woorden, kwamen onze bedankjes misschien wat jip en janneke-achtig aan, maar ze waren niet minder welgemeend (en gelukkig kun je als bruidje en gom een potje breken). Vooral Maaike en Rentia hebben zich, vaak achter de schermen, ontzettend uitgesloofd om onze dag zo bijzonder en mooi mogelijk te maken. bij deze dus nog even zwart op wit: Dank jullie wel!!! En natuurlijk ook alle andere mensen die ons hebben geholpen en hebben meegeleefd.
Na het eten kon het feest losbarsten, zoals iedereen die ons een beetje kent, voor ons een belangrijk gedeelte! Maar voor het zo ver was, heeft heel het personeel en de helft van de gasten geprobeerd het raadsel van de verdwenen hoepel op te lossen... Niemand weet hoe, maar waarschijnlijk met dezelfde magie die ons de hele dag al omringde, had Sanja de hoepel uit haar onderrok weten te laten verdwijnen! Het mysterie is helaas nooit opgelost, want tot de dag van vandaag, weet niemand hoe het afgelopen is met de hoepel. Gelukkig weten we wel hoe het de hoepelloze bruid verder verging: zij begon het feest door met haar kersverse echtgenoot te luisteren naar een wel heel toepasselijk lied, gezongen door Laura, die normaal iets meer borrels nodig heeft, voor zij in gezang uitbarst. Daarna werden foto's gemaakt voor de verjaardagskalender, ondersteund door opzwepende beats van DJ Tomas Tudeski. 3 glazen wijn en wat zenuwen later, hebben we er ons uiteindelijk zelf maar aan gewaagd: de openingsdans. Op " Yo no se manana" van Luis Enrique, verleidde David zijn bruidje tot een dansje. Tijdens het romantisch zwieren, wreekte de ontbrekende hoepel zich nog even, door de jurk onder Sanja's bevallige dansschoentjes te doen belanden, waardoor het haakje van de sleep afbrak en deze zich heerlijk op de dansvloer vleidde (in plaats van netjes op Sanja's kont geplakt te blijven hangen). Gelukkig kon niets deze heerlijke dag meer verpesten en sleep in de hand, zwierden we nog even verder. Later zorgden Inge's vaardige handen er met naald en draad voor dat de sleep weer netjes in toom gehouden werd. En daarna... wat kan ik er over zeggen? een fantastisch feest. We hebben heerlijk gedanst, gedronken en vooral gedanst!
Tegen 01.15 waren we nog over met een select gezelschap. We hadden overwogen om " op het hoogtepunt" weg te gaan, maar het bleef steeds maar zo gezellig, dat we besloten om zoals gebruikelijk, gewoon tot het bittere einde te blijven! En dat was zeker de moeite waard, wat een topfeest!
Moe, voldaan, vies, blij en met onze armen vol kadootjes en ballonnen werden we uitgezwaaid door al die lieve mensen die er nog waren, in een erehaag van sterretjes. Zo leuk, dat we 2x heen en weer gingen!
Uitgeput, maar toch nog vol energie kwamen we aan in een ontzettend romantisch versierde bruidssuite in het Marriot hotel, waar we... nou ja, dat houden we voor ons zelf ;)
Na een heerlijke huwelijksnacht zijn we vertrokken naar Schiphol, om aan de huwelijkreis te beginen door onze ICE trein te missen, maar daarover een andere keer meer.
Lieve mensen, we missen jullie, de bruiloft en het fantastische feest al ontzettend, maar gelukkig maakt een coctail op het strand en 1 maand vakantie veel goed. Wij gaan nog even genieten en houden jullie op de hoogte.
Dikke kus van mister Kort and his wife misses Goddijn-Kort!
P.S.: de site is wat veranderd, wij moeten er ook aan wennen. Het lijkt of de reisverslagen en foto's van eerdere reizen verdwenen zijn, maar dat is niet zo. Als je op " mijn eerste reis klikt, kom je bij de verhalen van o.a. Honduras etc. We hebben bij de eerste verslagen ok opnieuw weer wat foto's geplaatst (deze waren helaas gewist). Nog niet allemaal, maar dat komt (ooit, als we terug zijn).
-
24 Juli 2010 - 11:27
Rimke:
Hallo Sanja,
Gefeliciteerd! Wat grappig om zo weer wat van je te horen. Alles gaat goed zo te zien! Fijne vakantie.
Groetjes. -
24 Juli 2010 - 11:32
Rentia:
Ik heb nu, een week later, nog steeds gevoelige voeten van de lange dag staan! Maar met mijn voeten in het Zandvoortse zand (denkend aan Dubai en Thailand) gaat het langzaamaan vanzelf over... Hoop dat jullie genieten van de huwelijksreis! -
24 Juli 2010 - 22:11
Jalada:
Lieve David en Sanja,
Wat een verrassing jullie weer op dit weblog terug te vinden! Super leuk! Ik had er al op gehoopt, maar dat je ook nog over de bruiloft zou schrijven was echt een verrassing! Ik lees ook dingen die ik niet wist. Wat een mooie foto ook!
Ik ben natuurlijk ook heel benieuwd naar jullie reisverhalen, waarvan ik al iets heb meegekregen door Davids tweets op Twitter, waar ik elke dag speciaal even kijk. Ik heb in Tweetdeck een extra kolom DavidKort aangemaakt, zodat ik er geen één mis!
Daardoor wist ik ook dat ik hier moest zijn.
Lieve kinderen, geniet maar lekker. Pas goed op jezelf en elkaar en tot gauw maar weer.
Hier alles oké. Ben druk met het verzamelen van de belastinggegevens. Ook de BTW moet nog gedaan, dus ik hoef me niet te vervelen. Geniet ook nog na van de prachtige bruiloftsherinneringen en de foto's ervan die op mijnalbum.nl verschijnen.
Heel veel liefs en tot snel!
Mama -
25 Juli 2010 - 06:59
Tielke:
Lieve Sanja en David,
Moge het jullie gegeven zijn om tot in lengten van jaren in elkaars ogen te lezen waarom de ander zo bijzonder is! Van harte proficiat!1
Zonnige groet uit Zuid-Limburg. (ik werk momenteel voor Medische Missiezusters in Arequipa, Peru, en help hen bij de opstart van een revalidatiecentrum voor dubbel gehandicapte kinderen).
Besos,
Tielke -
01 Augustus 2010 - 19:01
Pien:
Lieve mevrouw en meneer Kort.
Wat een heerlijk verslag weer!
We kijken uit naar het volgende!
We wensen jullie nog een hele fijne tijd en tot mails. Veel liefs,
Mam en André
-
03 Augustus 2010 - 16:40
Ineke Wiersma:
Proficiat voor jullie en heel veel geluk.
Ik zit op het moment in Honduras bij Bas en de kinderen,het is hier allemaal goed en de kinderen gaan zeer goed vooruit,wie weet komen jullie nog een keertje naar Honduras toe.
Een fijne vakantie voor jullie en veel liefs van Ineke. -
18 December 2010 - 19:42
Karen Van De Vis:
Hallo,
Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk!! Ziet eruit en klinkt als een fantastische dag!
Leuk om een reactie van jullie gekregen te hebben op mijn pagina. En leuk om even contact te hebben met mensen die weten wat er hier gebeurd! De tijd vliegt en ik geniet van mijn tijd in Honduras en met de kinderen. Tortilla's zijn nog steeds niet aan mij besteed... balleades vind ik al een stuk beter... maar ik geloof dat de Hondurese keuken niet helemaal mijn ding is!!
Alvast fijne feestdagen en wie weet tot de volgende 'krabbel'.
Karen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
