Smok, Oplichters en een Taaie Toyota
Door: sanja en david
Blijf op de hoogte en volg sanja en david
05 Februari 2008 | Cambodja, Khett Siem Reab
Hallo allemaal!
Het is al weer een tijdje geleden (al vind niet iedereen dat, merkten we aan de vele "gaan jullie alwéér op vakantie!?!" reacties, die meestal werden gevolgd door: "alwéér zo lang?!". Om te antwoorden:Ja, het is echt al weer (bijna) een jaar geleden dat we geweest zijn en ja, vijf weken lijkt in Nederland heel lang!)dat we een berichtje hebben geschreven en vooral ook dat wie iets hadden om over te schrijven. Maar goed we zijn in Zuid-oost Azie en hebben inmiddels weer genoeg meegemaakt dat het wel gaat lukken een verhaaltje in elkaar te flansen.
Om te beginnen maar even het plan van deze trip uitleggen: we blijven 5 weken weg,die ingingen op 28 januari en zullen eindigen op 3 maart. Vorige week maandag zijn we in alle rust vertrokken, nadat we als echte ervaren backpackers binnen no-time onze tas hadden gepakt. Vol trots dat we dit inmiddels zo goed kunnen, hebben we met Pieter iets gegeten de avond voor vertrek en op maandag zijn we in de trein gestapt. De reis ging erg voorspoedig en we landen zelfs een half uur eerder, zws wind mee oid. We waren erg gewaarschuwd voor het vliegveld van Bangkok (druk, mensen die je in tuk-tuks willen trekken en oplichten), maar we hebben niks van dit alles gezien en liepen in een klap door naar de normale bus, want de speciale airport expressbus is voor mietjes! Voldaan zaten we in de bus te bedenken dat het allemaal zo moeilijk niet is, toen we eruit moesten bij victorymonument. Gevolgd door een aantal backpackers die onder de indruk waren van onze doortastendheid, stapten we uit en keken op de kaart. Hmm, zou victorymonument wel hetzelfde zijn als democracymonument..? begon ik me af te vragen. de drie woorden engels die de agent sprak zeiden van wel en dus wezen we nog even de backpackers de goede weg en begonnen richting hotel te lopen. Na 2 minuten begon het me te dagen en zocht ik het toch nog maar ff op. Het bleek dat het verschil tussen victory en democracy toch niet zo klein is als Bush ons wil doen geloven, maar dat er minstens een half uur in tuk-tuk tussen zit. Slik. Met onze witte gezichtjes en grote tassen zag iedere tuk tuk meneer ons van veraf komen (en de taxi's ook) en werden we voor het eerst in een nog lange reeks flink afgezet. Desondanks belanden we wel in ons hotel, waar we erg dankbaar voor waren.
Eenmaal in Bangkok aangekomen en verfrist hebben we Bangkok verkend en vooral Kao San Road, een bekende backpackersstraat. Het was erg gezellig, maar vooral ook erg smokkig en na twee dagen eten, drinken en veel lopen,waren we stiekem blij dat we weg konden en weer zouden kunnen ademen. Op donderdagochtend (Gefeliciteerd mam!) hebben we de bus en de skytrain gepakt (Omdat het inmiddels tot ons doorgedrongen is dat ook wij hier slechts gewone westerlingen zijn en je, ondanks dat je 5 talen spreekt (tenzij een daarvan natuurlijk thais is, wat het helaas niet is)geen bord kan lezen en je ook gewoon niet begrepen wordt, hebben we deze keer van te voren ff goed uitgezocht welke bus etc.) Dit ging allemaal super en na een klein uurtje was onze zelfrespect weer enigszins hersteld: we kunnen het wel zelf!!!).
Na een halve dag reizen kwamen we aan in Koh Chang (wat ik zelf vertaald heb als Eiland Olifant, maar hang me er niet aan op..). De lang verwachtte blauwe lucht bleef helaas nog even uit en we moesten het nog steeds doen met bewolkt (of zou de smok ook tot hier reiken, we begonnen te twijfelen). Aangekomen op het eiland waren de eerste hotels allemaal vol en met moed in de schoenen (die inmiddels vol zweet zaten) sjokten we verder tot er ergens plek was. We hadden een prachtig asbesten hutje bemachtigd met een bed van beton, een muskieten net en een natte cel (een wc met een douche erboven), Hoera! we waren dolgelukkig en van buiten zag het er best charmant uit. We staken een muskietencoil aan en gingen ons bezatten aan de bar. De volgende dag zijn we ingechecked in een soort gelijk hutje, maar dan aan het strand, wederom Hoera!
Op Koh Chang was niet heel veel te beleven, maar dat hoefde van ons ook niet. We hebben een tochtje gemaakt op een skooter en dat was al avontuur genoeg. In thailand rijden ze aan de verkeerde kant van de weg en links rijden met een sanja achterop die nog nooit achterop een skooter oid heeft gezeten, terwijl je heuvels van ongeveer 90 graden op en af gaat, met een skooter die veel verdachte geluiden maakt, was al avontuur genoeg. We hadden nog een boot/snorkel tocht gepland, maar moeder natuur (of eigenlijk verdenken wij een van de apen die in de electriciteitsmasten zat) heeft daar een stokje voor gestoken, door gedurende anderhalve dag het hele eiland zonder stroom te zetten. In plaats daarvan hebben we dus de hele dag heerlijk op het strand terras gehangen en helemaal niks gedaan. Heerlijk. Helaas nog wel onder een bewolkte lucht, want op een middag na, bleef het steeds bewolkt en plenste het 's nachts van de regen. Ik was inmiddels ook een beetje ziekig (keelpijn, koorts en pijn aan mijn botten: ik was door een aantal medereizigers reeds gediagnostiseerd met malaria, ware het niet dat david er vorige week last van had en er in nederland weinig malaria voorkomt)geworden, dus niks doen kwam niet slecht uit.
Na Koh Chang zijn we vroeg in de ochtend vertrokken richting Cambodja. Uiteraard niet met een minibus, zoals iedereen, en niet via de grens Aranya prathet/poipet, want ook dat zou veeeel te logisch zijn, maar via het openbaar vervoer naar een grensovergang die volgens onze kaart moest bestaan, naar een stad die ook volgens onze kaart moest bestaan.
Het eerste stuk ging voorspoedig, maar toen we echt een andere kant op gingen dan iedereen, werd het lastig. De plaatselijke taxidrivers wilden ons wel graag brengen, want er ging geen bus. Jawel, wel bus! (aanschouw mijn prachtig thais) en na veel gedoe bracht de taxi chauffeur ons naar de lokale bus, waar hij eiste dat we de buschauffeur (uiteraard veel te veel) betaalden waar hij bij was. De buschauffeur deed een lichte poging tot discretie door zijn deel van de winst op 5 meter afstand van ons aan de taxichauffeur te geven. Maar goed, niet getreurd we waren op weg!
Dat de bus een lokale bus was, was niet te missen. Het was een halve vrachtwagen met bankjes achterin en we namen plaats met 10 thaien, een raamkozijn, 5 kippen, doodskisten (of iets wat er op leek)en iets wat vast en zeker een feestmaal zou worden (voor de begravenis?!). Desondanks was het een mooie, lange, rustige rit (taxichauffeur had gelijk: bus take long long time). Bij de grens waren we echter de enige en konden we zo doorlopen. We vulden wat papieren in en de grenswacht liet david een plaatje zien van een borst waar allemaal wormen uitkwamen (ja, écht!). Daarna konden we door: good luck for you. Ja dankje, en hopelijk geen wormen. Na de grens stonden we op een lange zandweg vol kuilen, maar gelukkig kwamen er direct mensen die ons voor 10 keer de normale prijs wel wilden weg brengen. We kunnen goed bluffen en liepen door op de zandweg (we hoefden immers nog maar 400 km), tot we voor de echte prijs mee mochten naar de volgende stad. Daar moesten we in een andere taxi. Deze was iets goedkoper, wat gek was, gezien het feit dat we heeel ver moesten(ongeveer 4 uur nog). Eenmaal in de taxi bleek waarom: het was een 'shared taxi' en wel geshared met 8 (!! nee geen tikfout) mensen. Er gingen er 4 voorin, waarvan een op schoot bij de chauffeur en 4 achterin. Gelukkig was de taxi een 'toyota special'(oftewel een kleine personen auto) en hoefden we maar 4 uur over een hele hobbelige zandweg. De weg was echter heel mooi en de chauffeur hechtte geen waarde aan de onderkant van zijn auto, dus ondanks wat gestuiter (maar gelukkig zaten we goed tussen iedereen ingeklemd!)viel het erg mee en zat het tempo er lekker in. Na een goede nacht in een hotel en direct gesterkt door de natuur en sfeer van Cambodja, namen we de volgende dag een bootje richting, siem reap. Het was een hele mooie boottocht van ongeveer 9 uur over een klein stroompje dwars door het achterland van Cambodja. Ook de zon was gaan schijnen (lang leve Cambodja!) en ik heb mijn kaartje vol geschoten. Inmiddels zijn we nu dus in Siem Reap, waar als het goed is het 8e wereld wonder Angkor Wat staat. Er zijn genoeg toeristen, dus dat zal wel waar zijn. Desondanks is het een heel leuk stadje. We hebben net gegeten en proberen zo nog wat foto's te plaatsen en een Angkor biertje achter over te slaan, maar dan gaan we slapen, want om 05.00 am staat onze nieuwe vrien Té (ja je maakt hier zo snel vrienden ;) ) voor de deur om ns de hele dag langs tempels te karren in zijn 'moto', te beginnen met de zonsopgang achter een van hen vandaan. We zijn skeptisch, maar gaan er toch voor. We zijn niet echte tempelaars, en denken alles al gezien te hebben. Tikal bleek immers ook best aardig :)
Nou lieve mensen, dat was het voor deze weer, hoe de tempels waren horen jullie volgende keer!
Dikke kus en tot maart! (het blijft lekker om te zeggen/schrijven) en bedankt voor de smsjes etc, das altijd leuk!
P.S: maaike en mama: ik heb jullie gebeld maar het ging steeds mis, er staan zws halve berichtjes op jullie voicemails... alles is goed en ik probeer het een andere keer weer!
Het is al weer een tijdje geleden (al vind niet iedereen dat, merkten we aan de vele "gaan jullie alwéér op vakantie!?!" reacties, die meestal werden gevolgd door: "alwéér zo lang?!". Om te antwoorden:Ja, het is echt al weer (bijna) een jaar geleden dat we geweest zijn en ja, vijf weken lijkt in Nederland heel lang!)dat we een berichtje hebben geschreven en vooral ook dat wie iets hadden om over te schrijven. Maar goed we zijn in Zuid-oost Azie en hebben inmiddels weer genoeg meegemaakt dat het wel gaat lukken een verhaaltje in elkaar te flansen.
Om te beginnen maar even het plan van deze trip uitleggen: we blijven 5 weken weg,die ingingen op 28 januari en zullen eindigen op 3 maart. Vorige week maandag zijn we in alle rust vertrokken, nadat we als echte ervaren backpackers binnen no-time onze tas hadden gepakt. Vol trots dat we dit inmiddels zo goed kunnen, hebben we met Pieter iets gegeten de avond voor vertrek en op maandag zijn we in de trein gestapt. De reis ging erg voorspoedig en we landen zelfs een half uur eerder, zws wind mee oid. We waren erg gewaarschuwd voor het vliegveld van Bangkok (druk, mensen die je in tuk-tuks willen trekken en oplichten), maar we hebben niks van dit alles gezien en liepen in een klap door naar de normale bus, want de speciale airport expressbus is voor mietjes! Voldaan zaten we in de bus te bedenken dat het allemaal zo moeilijk niet is, toen we eruit moesten bij victorymonument. Gevolgd door een aantal backpackers die onder de indruk waren van onze doortastendheid, stapten we uit en keken op de kaart. Hmm, zou victorymonument wel hetzelfde zijn als democracymonument..? begon ik me af te vragen. de drie woorden engels die de agent sprak zeiden van wel en dus wezen we nog even de backpackers de goede weg en begonnen richting hotel te lopen. Na 2 minuten begon het me te dagen en zocht ik het toch nog maar ff op. Het bleek dat het verschil tussen victory en democracy toch niet zo klein is als Bush ons wil doen geloven, maar dat er minstens een half uur in tuk-tuk tussen zit. Slik. Met onze witte gezichtjes en grote tassen zag iedere tuk tuk meneer ons van veraf komen (en de taxi's ook) en werden we voor het eerst in een nog lange reeks flink afgezet. Desondanks belanden we wel in ons hotel, waar we erg dankbaar voor waren.
Eenmaal in Bangkok aangekomen en verfrist hebben we Bangkok verkend en vooral Kao San Road, een bekende backpackersstraat. Het was erg gezellig, maar vooral ook erg smokkig en na twee dagen eten, drinken en veel lopen,waren we stiekem blij dat we weg konden en weer zouden kunnen ademen. Op donderdagochtend (Gefeliciteerd mam!) hebben we de bus en de skytrain gepakt (Omdat het inmiddels tot ons doorgedrongen is dat ook wij hier slechts gewone westerlingen zijn en je, ondanks dat je 5 talen spreekt (tenzij een daarvan natuurlijk thais is, wat het helaas niet is)geen bord kan lezen en je ook gewoon niet begrepen wordt, hebben we deze keer van te voren ff goed uitgezocht welke bus etc.) Dit ging allemaal super en na een klein uurtje was onze zelfrespect weer enigszins hersteld: we kunnen het wel zelf!!!).
Na een halve dag reizen kwamen we aan in Koh Chang (wat ik zelf vertaald heb als Eiland Olifant, maar hang me er niet aan op..). De lang verwachtte blauwe lucht bleef helaas nog even uit en we moesten het nog steeds doen met bewolkt (of zou de smok ook tot hier reiken, we begonnen te twijfelen). Aangekomen op het eiland waren de eerste hotels allemaal vol en met moed in de schoenen (die inmiddels vol zweet zaten) sjokten we verder tot er ergens plek was. We hadden een prachtig asbesten hutje bemachtigd met een bed van beton, een muskieten net en een natte cel (een wc met een douche erboven), Hoera! we waren dolgelukkig en van buiten zag het er best charmant uit. We staken een muskietencoil aan en gingen ons bezatten aan de bar. De volgende dag zijn we ingechecked in een soort gelijk hutje, maar dan aan het strand, wederom Hoera!
Op Koh Chang was niet heel veel te beleven, maar dat hoefde van ons ook niet. We hebben een tochtje gemaakt op een skooter en dat was al avontuur genoeg. In thailand rijden ze aan de verkeerde kant van de weg en links rijden met een sanja achterop die nog nooit achterop een skooter oid heeft gezeten, terwijl je heuvels van ongeveer 90 graden op en af gaat, met een skooter die veel verdachte geluiden maakt, was al avontuur genoeg. We hadden nog een boot/snorkel tocht gepland, maar moeder natuur (of eigenlijk verdenken wij een van de apen die in de electriciteitsmasten zat) heeft daar een stokje voor gestoken, door gedurende anderhalve dag het hele eiland zonder stroom te zetten. In plaats daarvan hebben we dus de hele dag heerlijk op het strand terras gehangen en helemaal niks gedaan. Heerlijk. Helaas nog wel onder een bewolkte lucht, want op een middag na, bleef het steeds bewolkt en plenste het 's nachts van de regen. Ik was inmiddels ook een beetje ziekig (keelpijn, koorts en pijn aan mijn botten: ik was door een aantal medereizigers reeds gediagnostiseerd met malaria, ware het niet dat david er vorige week last van had en er in nederland weinig malaria voorkomt)geworden, dus niks doen kwam niet slecht uit.
Na Koh Chang zijn we vroeg in de ochtend vertrokken richting Cambodja. Uiteraard niet met een minibus, zoals iedereen, en niet via de grens Aranya prathet/poipet, want ook dat zou veeeel te logisch zijn, maar via het openbaar vervoer naar een grensovergang die volgens onze kaart moest bestaan, naar een stad die ook volgens onze kaart moest bestaan.
Het eerste stuk ging voorspoedig, maar toen we echt een andere kant op gingen dan iedereen, werd het lastig. De plaatselijke taxidrivers wilden ons wel graag brengen, want er ging geen bus. Jawel, wel bus! (aanschouw mijn prachtig thais) en na veel gedoe bracht de taxi chauffeur ons naar de lokale bus, waar hij eiste dat we de buschauffeur (uiteraard veel te veel) betaalden waar hij bij was. De buschauffeur deed een lichte poging tot discretie door zijn deel van de winst op 5 meter afstand van ons aan de taxichauffeur te geven. Maar goed, niet getreurd we waren op weg!
Dat de bus een lokale bus was, was niet te missen. Het was een halve vrachtwagen met bankjes achterin en we namen plaats met 10 thaien, een raamkozijn, 5 kippen, doodskisten (of iets wat er op leek)en iets wat vast en zeker een feestmaal zou worden (voor de begravenis?!). Desondanks was het een mooie, lange, rustige rit (taxichauffeur had gelijk: bus take long long time). Bij de grens waren we echter de enige en konden we zo doorlopen. We vulden wat papieren in en de grenswacht liet david een plaatje zien van een borst waar allemaal wormen uitkwamen (ja, écht!). Daarna konden we door: good luck for you. Ja dankje, en hopelijk geen wormen. Na de grens stonden we op een lange zandweg vol kuilen, maar gelukkig kwamen er direct mensen die ons voor 10 keer de normale prijs wel wilden weg brengen. We kunnen goed bluffen en liepen door op de zandweg (we hoefden immers nog maar 400 km), tot we voor de echte prijs mee mochten naar de volgende stad. Daar moesten we in een andere taxi. Deze was iets goedkoper, wat gek was, gezien het feit dat we heeel ver moesten(ongeveer 4 uur nog). Eenmaal in de taxi bleek waarom: het was een 'shared taxi' en wel geshared met 8 (!! nee geen tikfout) mensen. Er gingen er 4 voorin, waarvan een op schoot bij de chauffeur en 4 achterin. Gelukkig was de taxi een 'toyota special'(oftewel een kleine personen auto) en hoefden we maar 4 uur over een hele hobbelige zandweg. De weg was echter heel mooi en de chauffeur hechtte geen waarde aan de onderkant van zijn auto, dus ondanks wat gestuiter (maar gelukkig zaten we goed tussen iedereen ingeklemd!)viel het erg mee en zat het tempo er lekker in. Na een goede nacht in een hotel en direct gesterkt door de natuur en sfeer van Cambodja, namen we de volgende dag een bootje richting, siem reap. Het was een hele mooie boottocht van ongeveer 9 uur over een klein stroompje dwars door het achterland van Cambodja. Ook de zon was gaan schijnen (lang leve Cambodja!) en ik heb mijn kaartje vol geschoten. Inmiddels zijn we nu dus in Siem Reap, waar als het goed is het 8e wereld wonder Angkor Wat staat. Er zijn genoeg toeristen, dus dat zal wel waar zijn. Desondanks is het een heel leuk stadje. We hebben net gegeten en proberen zo nog wat foto's te plaatsen en een Angkor biertje achter over te slaan, maar dan gaan we slapen, want om 05.00 am staat onze nieuwe vrien Té (ja je maakt hier zo snel vrienden ;) ) voor de deur om ns de hele dag langs tempels te karren in zijn 'moto', te beginnen met de zonsopgang achter een van hen vandaan. We zijn skeptisch, maar gaan er toch voor. We zijn niet echte tempelaars, en denken alles al gezien te hebben. Tikal bleek immers ook best aardig :)
Nou lieve mensen, dat was het voor deze weer, hoe de tempels waren horen jullie volgende keer!
Dikke kus en tot maart! (het blijft lekker om te zeggen/schrijven) en bedankt voor de smsjes etc, das altijd leuk!
P.S: maaike en mama: ik heb jullie gebeld maar het ging steeds mis, er staan zws halve berichtjes op jullie voicemails... alles is goed en ik probeer het een andere keer weer!
-
05 Februari 2008 - 15:07
Rentia:
Hoi San en Daaf!
Ik was al benieuwd wanneer we wat zouden horen! Klinkt weer leuk en spannend, ik wacht de beschrijving van de tempels met smart af! -
05 Februari 2008 - 15:52
Simone:
Hai wereldreizigers!
Wat klinkt dit toch héérlijk!! (afgezien van het ziekzijn..) En herkenning van het afgezet worden komt gelijk terug :-(
Heel veel plezier nog en geniet er maar goed van!
Groetjes! -
05 Februari 2008 - 18:38
Pien:
San, wat een uitgebreid verslag weer!! Als vanouds.... Zaaalig om te lezen. Daaf, blijf me vooral mailtjes sturen! Ik kijk uit naar het volgende verslag. Veel plezier verder. -
05 Februari 2008 - 19:11
Donders:
Klinkt allemaal goed!
(foto's zijn ook erg leuk)
-
05 Februari 2008 - 22:43
Jalada:
Hoi lieve San en Daaf,
Wat leuk weer een uitgebreid bericht van jullie te krijgen! Daar ben ik echt heel blij mee!Helaas moet ik snel naar bed, want morgen moet ik om half 8 in de trein naar Zutphen zitten voor een studiedag. Leuke foto's ook! Ik heb geen telefoontjes of berichtjes van jullie gehoord of gezien, maar wel jullie smsjes gekregen. Heel lief!
Doe voorzichtig en geniet lekker!
Heel veel liefs voor allebei!
Mama -
05 Februari 2008 - 23:06
Bregje:
Leuk leuk leuk! Ziet er heel goed uit allemaal! En erg leuk verslag San. Geniet van jullie reis! Tot snel weer! Dikke kus -
06 Februari 2008 - 10:56
Sanja:
Halllo!
voor hen die het gemerkt hadden: er stonden nog wat foto's op zijn kant en ze hadden geen tekst. Omdat het internet net zo snel is als alles hier verder (met uitzondering van de tuk-tuks en moto's) lukte dat gisteravond niet meer. Maar alles is nu goed en zoals het hoort (hoop ik).
Zoals sommigen misschien is opgevallen is de site de afgelopen tijd flink 'gepimpt' door waarbenjij.nu en er zitten leuke gadgets in. Als je bv op onze foto klikt krijg je ons profiel te zien en een schets van onze reizen.
Wij weten verder ook niet precies hoe het allemaal werkt, maar have fun zou ik zeggen!
san -
06 Februari 2008 - 13:12
Mirjam NHZN:
Leuk weer wat van jullie te horen! Geniet ervan !! Veel liefs -
06 Februari 2008 - 14:11
Marianne:
hee hoi,
klinkt allemaal erg avontuurlijk. nog geen spinnen in je kleren gehad?
veel plezier alvast, hier is alles nog rustig in de buik, wachten duurt lang!!!
groetjes hoogzwangere mus, Marianne -
06 Februari 2008 - 20:01
Freek:
Hoi backpackers!
Goed om weer eens een nieuw hoofdstuk uit jullie avonturen boek te lezen. Had echt weer zin in nieuw verhaaltje!! Veel groeten en straal a.j.b. wat mooi weer over naar ons hier in NL!
groet,
freek -
08 Februari 2008 - 22:33
Jalada:
Fijn dat jullie de foto's nu allemaal goed hebben gezet! Nog een klein verzoekje voor jullie volgende bericht: graag iets meer lege regels/alinea's tussen de tekst, want dat leest wat prettiger als je het van het beeldscherm leest.
Aan het verzoek van Freek om mooier weer hebben jullie kennelijk voldaan, want vandaag was het al zonnig en het hele weekend schijnt het droog en zonnig te blijven en zo'n 12,13 graden! Misschien niks vergeleken bij jullie daar, maar voor ons kikkerlandje is het wel heerlijk, zeker in februari!
Dag lieve Sanja en David!
Heel veel liefs van mama -
08 Februari 2008 - 22:35
Jalada:
Fijn dat jullie de foto's nu allemaal goed hebben gezet! Nog een klein verzoekje voor jullie volgende bericht: graag iets meer lege regels/alinea's tussen de tekst, want dat leest wat prettiger als je het van het beeldscherm leest.
Aan het verzoek van Freek om mooier weer hebben jullie kennelijk voldaan, want vandaag was het al zonnig en het hele weekend schijnt het droog en zonnig te blijven en zo'n 12,13 graden! Misschien niks vergeleken bij jullie daar, maar voor ons kikkerlandje is het wel heerlijk, zeker in februari!
Dag lieve Sanja en David!
Heel veel liefs van mama -
14 Februari 2008 - 08:52
Angela:
ha san en daaf,
zie jullie berichtje nu pas omdat ik eigenlijk alleen nog maar op gmail zit. Wat een leuk reisverslag! Erg herkenbaar ook, haha. Leuk dat jullie het zo naar jullie zin hebben, de fotos spreken voor zich. Geniet er nog van en we spreken elkaar snel weer als ik terug ben uit Argentina!
Dikke kus, -
15 Februari 2008 - 10:03
Jay & Marian:
aha, daarom geen salsa! Jullie zijn weer lekker aan het reizen, ook heel leuk!
veel plezier en hopelijk tot snel weer!
groetjes,
Jay & Marian
Salsa4Fun -
18 Februari 2008 - 11:05
Pieter:
Man! Dat is nog eens iets anders dan de Van Baerlestraat, De Knijp en een stampvolle tram 16. (Niet dat ik ook maar zou willen dat je er aan zou moeten denken nu) Het thuisfront ziet uit naar de volgende reisreportage van sterverslaggever Kort en zijn niet te versmaden topfotograaf Goddijn. Hopsa! Op naar wereldbekendheid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
